Agathi Revithi

1. ΔΥΟ ΦΥΛΛΑ ΜΥΡΤΙΑΣ ( Β’ Βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό

Αμφικτιονίας Ελληνισμού )

Της  Υδρίας η μορφή,  σαγηνεύει την γη,

το νερό των αγγέλων φτάνει για όλους,

μια μυρτιά ξεπηδά να κρατά τη λαβή,

κάθε τόσο ανθίζει και γιατρεύει τους πόνους

Κάποιος τυχαία την είδε σπασμένη,

στο ημίφως σερνόταν, το κορμί δυο κομμάτια,

ένα ράφι δακρύζει και το ξύλο του γέρνει,

δυο φύλλα μυρτιάς με κλεισμένα τα μάτια

Ευωδιάζει ο τόπος το νερό ξεχειλίζει,

σαν κηλίδες θαλάσσης ενωμένες σφικτά,

ανατέλλει ο ήλιος χρυσαφί το στεφάνι,

μια πατρίδα σαν μάνα προσκαλεί τα παιδιά

Για κείνα τα χρόνια, και άλλα που θα’ ρθουν

της μνήμης, της λήθης, της άσπρης σιωπής,

οι ρίζες θεριεύουν με αίμα αγάπης,

κάθε στάλα που πέφτει ενώνει ανθρώπους,

η καρδιά απαγγέλει  «μοναχός του κανείς »

2. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ελευθερία,

ενός λεπτού σιγή,

μακριά  από το σώμα μου,

να ταξιδέψω σ’ άλλο φως,

χωρίς καημό, χωρίς ντροπή

Ελευθερία,

της θάλασσας η πρώτη επαφή,

η ώρα που ανταμώνεις την φυγή,

όταν τον άνεμο κοιτάς,

στο σύμπαν χαμογελάει ένα κλειδί

Ελευθερία,

μια μουσική στο διαπασών,

η αίσθηση πως χάνεσαι μαζί της,

χωρίς να έχει επιστροφή,

ένας παράδεισος υπομονής

Ελευθερία

κόρη αιώνια αγέρωχη,

γλυκιά, πικρή ανασαιμιά,

στάλα τη στάλα την μαζεύεις

κατάκτηση μα και φωτιά !

3. Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΡΑΒΙ

Στην φυλλωσιά του φεγγαριού

και στον ανθό του Ήλιου ,

ακούστηκε ένας ψαλμός

γλυκόπιοτος , μεθυστικός

Φτιάχτηκε από όνειρα

δεν τα χωρά ο ουρανός,

μήτε η γη που περιστέρι ψάχνει,

φτιάχτηκε από θάλασσα

που ξέρει να επιμένει

στου ανέμου το αντάμωμα

ένα καράβι σ’ αγαπώ ,

Αντάμωσε τότε η αυγή

στ’ αέρινο το χάδι,

της ευλογίας το κλαδί

που’ χε στο πνεύμα τον καρπό

και στην καρδιά το λάδι

4. ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Για σένα που την Άνοιξη προσπέρασες,

κι έφτιαξες στεφάνι με κοχύλια,

στης αλμύρας το φιλί ξημέρωσες,

έγινε τ’ όνειρο γλυκό στα χείλια

Στα κύματα γεράνια  έστρωσες,

κι ανθίσανε στο άγγιγμα του ήλιου,

ότι σε πλήγωσε  στην άμμο  έκρυψες,

σαν  σκοτεινιά  της πανσελήνου…

Για σένα όμορφο δείλι θα ντυθώ,

Με διάφανες στάλες της βροχής

στο παραθύρι σου,

και θα σου γνέφω μυστικά

μ’ ένα μαντήλι μαγικό,

της Λευκοθέας δώρο ακριβό,

γραμμένο πάνω ‘’ σ’ αγαπώ’’

Γίνηκα  όλες οι εποχές

για το χατίρι σου…

Μες  του Χειμώνα την καρδιά

ίσως να βρούμε συντυχιά,

σαν  ξύλα που’ γυραν στην φλόγα,

Και να καούμε απ’την αρχή ,

να γεννηθούμε κρίνοι

την Άνοιξη που έχασες,

να προσπαθήσουμε μαζί,

ρίζες  να φτιάξουμε ξανά ,

απ’ της ψυχής μας την ρωγμή

5. ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ( Αφιερωμένο στην μητέρα )

Ακόμα και τώρα μετρώ τις σκιάσεις,

στα φύλλα που πόθησαν του ήλιου το χρώμα,

φιλί της αυγής, μα πώς να ξεχάσεις,

τα πράσινα βλέπω σε μπλε αποχρώσεις

Ακόμα και τώρα τα κοιτώ κι απορώ !

σμαράγδια πως κρύβονται μεσ’ την καρδιά μου!

κοιμούνται αθόρυβα να μην φοβηθώ,

φεγγάρια στολίζουν  τα κρυφά  όνειρά μου

Άννα  ψυχή μου,  το βλέμμα σου φως,

Ωκεανός μα και λίμνη , χωράει  παντού,

αγάπης δυο μάτια τον ύπνο φωτίζουν,

οι γκρι αναμνήσεις μας,  παιδιά του Θεού

6. «Ερωτική αρμονία »

Σαν με κοιτάς…

όλα τα χρώματα

μαθαίνω σαν παιδί,

μα εγώ διαλέγω

των ματιών σου το μελί

Σαν με κοιτάς…

Σαν μου μιλάς ,

θαρρώ πως άκουγα

και πρώτα την φωνή σου,

μια συμφωνία των πουλιών

που έπιναν νερό

απ’ την ψυχή σου,

Σαν μου μιλάς…

Σαν με κρατάς ,

χάνουν το νόημα οι λέξεις

στην αφή σου …

σ’ έχω στο στήθος μου κολιέ

για να θαυμάζουν όλοι

την μορφή σου

Σαν με κρατάς…

Να μ’αγαπάς ,

να μου το λες

την κάθε μέρα

που’ χει γίνει χτες

να μ’ αγαπάς  

7. ΕΙΣΑΙ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ

Δια βίου σέρνει ο αγέρας την πνοή του,

πότε στα πέταλα , στα φύλλα στα κλαδιά,

πριν ξεψυχήσει αποτυπώνει την αφή του ,

σ’ ένα Φθινόπωρο που δεν υπάρχει πια

Δια βίου μάχεται τις νύχτες στα μπαλκόνια ,

τον εμποδίζουνε τ’ αστέρια τα πυρφόρα

ήρθαν νωρίς για να γλυτώσουν απ’ τα χιόνια ,

σ’ ένα χειμώνα που’ χει ακόμα ανηφόρα

Τώρα χαιδεύει με αγάπη τ’ ανθισμένα

φυσά και παίζουν ζαλισμένα τα πουλιά

γιατί δεν είναι πια φυλακισμένα ,

Άνοιξη μπήκε  μ’ ερωτική αγκαλιά

Το Καλοκαίρι είναι κοντά μου σιωπηλά ,

μοιάζει σαν να΄ ναι θεατής σε τρεις ζωές,

για ένα θάνατο που στέκει στη γωνιά,

αξίζει να’ μαι ένα πνεύμα σε σπηλιά

8. «Το λουλούδι του βράχου»

Αντάμωσα τον βράχο, μ’ ένα χαμόγελο πικρό,

μιλήσαμε για τη ζωή , το κύμα που τον βρέχει,

μοιράστηκα μαζί του το λίγο φαγητό,

και μου’ πε πως την μοναξιά

ούτε κι αυτός αντέχει…

Ντράπηκε η ανατολή, όλοι την λέγανε χρυσή,

παινέματα στα ποιήματα , κι ούτε ματιά στον βράχο,

η θάλασσα φουρτούνιασε με του ανέμου την φωνή,

Στου πονεμένου την καρδιά διαλέγω να υπάρχω

Και να !! το θαύμα έγινε σε κάμποσο καιρό,

άνθος νεοφώτιστο φύτρωσε στο κορμί του,

τα δάκρυα που πότιζαν μιας κόρης τον γκρεμό,

ζωντάνεψαν τ’ όνειρο , γλύκαναν ψυχή του

……………………………………………………………………………..

1. TWO LEAVES OF MYRTIA (2nd Prize in the world competition

Amfiktionia Hellenism)

The form of Hydria, seduces the earth,

the water of the angels is enough for everyone,

a myrtle springs up to hold the handle,

every now and then it blooms and heals the pains

Someone accidentally saw her broken,

in the dim light it was crawling, the body two pieces,

a shelf weeps and its wood tilts,

two myrtle leaves with eyes closed

The place smells, the water overflows,

like spots of the sea tightly joined,

the sun rises golden the wreath,

a homeland like a mother invites children

For those years, and more to come

memory, oblivion, white silence,

the roots reap with the blood of love,

every drop that falls unites people,

the heart recites « no one is a monk »

2. FREEDOM

Freedom,

a moment of silence,

away from my body,

to travel in another light,

without misery, without shame

Freedom,

of the sea the first contact,

the time you meet the escape,

when you look at the wind,

in the universe smiles a key

Freedom,

a music on the percussion,

the feeling of being lost with her,

without return,

a paradise of patience

Freedom

daughter eternally haughty,

sweet, bitter anasemia,

drop the drop you pick it up

conquest but also fire!

3. THE LOVE SHIP

In the foliage of the moon

and in the flower of the Sun,

a psalm was heard

sweet drink, intoxicating

It was made from dreams

the sky does not fit,

or the land that the dove seeks,

made of sea

who knows how to insist

in the wind the encounter

a boat I love you,

The dawn met then

in the air caress,

of blessing the branch

who has the fruit in the spirit

and in the heart the oil

4. RENAISSANCE

For those of you who overcame Spring,

and you made a wreath of shells,

in the salt you kissed at dawn,

the dream became sweet on the lips

You spread geraniums on the waves,

and bloomed under the touch of the sun,

that hurt you in the sand you hid,

like the darkness of the full moon…

For you beautiful coward I will dress,

With transparent raindrops

in your window,

and I will wink at you secretly

with a magic handkerchief,

of Lefkothea expensive gift,

written on « I love you »

I became all seasons

for your sake…

In the middle of winter the heart

we may find happiness,

like woods that go up in flames,

And to burn from the beginning,

to be born lilies

the Spring you lost,

to try together,

roots to make again,

from the crack of our soul

5. FOR YOUR EYES ONLY (Dedicated to the mother)

Even now I count the shadows,

on the leaves that craved the color of the sun,

kiss of dawn, but how to forget,

I see green in shades of blue

Even now I look at them and I wonder!

emeralds that are hidden in my heart!

sleep quietly not to be afraid,

moons adorn my secret dreams

Anna my soul, your gaze light,

Ocean and lake, it fits everywhere,

love two eyes illuminate sleep,

our gray memories, children of God

6. « Erotic harmony »

As you look at me…

All the colours

I learn like a child,

but I choose

the honey of your eyes

As you look at me…

As if you are talking to me,

I dare say I was listening

and first your voice,

a deal of birds

who drank water

from your soul,

As if you are talking to me…

As if you are holding me,

words lose their meaning

to your touch…

I have a necklace on my chest

to be admired by all

your form

As if you are holding me…

Love me ,

tell me

every day

which took place yesterday

love me

7. YOU ARE ALL MY SEASONS

The old man draws his breath for life,

when on the petals, on the leaves on the branches,

before he calms down he captures his touch,

in an Autumn that no longer exists

He fights for life at night on the balconies,

the stars are blocked by the fiery ones

came early to escape the snow,

in a winter that is still uphill

Now he caresses the flowers with love

the birds are blowing and playing dizzy

because they are no longer prisoners,

Spring came with a love hug

Summer is near me silently,

looks like a spectator in three lives,

for a death standing in the corner,

it’s worth being a ghost in a cave

8. « The flower of the rock »

I met the rock, with a bitter smile,

we talked about life, the wave that rains it,

I shared some food with him,

and tell me how lonely

he can’t stand it either…

The east was ashamed, everyone called it golden,

plagues in the poems, and not even a glance at the rock,

the sea blew with the wind the voice,

In the aching heart I choose to exist

And yes !! the miracle happened a while ago,

newly illuminated flower sprouted in his body,

the tears that watered a daughter on the cliff,

they enlivened the dream, sweetened his soul

         Thank   you  !   Agathi  Revithi