« ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ » ΝΑΤΑΛΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Διλήμματα αμυδρά
Σβήνουν
Σιωπηλά λαχταρούν
συντριβή να γίνουν σε βαθυστόχαστες σκέψεις
Στου ορίζοντα την άκρη
καίγονται στο ψέμα
και πλάθουν όμορφες σκηνές, ερωτικές του πάθους
Οι μορφές ματαιώνονται!
Τα κορμιά λυγίζουν!
Κλείνονται στη φυλακή…
στ’ απέραντο της θλίψης…
Μα ξαφνικά αλλιώτικη μορφή χαράχτηκε
Στον έναστρο ουρανό ένα βέλος
Οι συνειρμοί της σκέψης κυλούν
Απλώθηκαν σημάδια
καθρέφτες της ψυχής
Και άγγιξαν το ίνδαλμα « αιώνιας ζωής »
Ατέλειωτοι φραγμοί αναζητούν το πάθος
Οι δρόμοι μιλούν για μια ιστορία
Ξέπεσαν οι ουρανοί ενώθηκαν και σβήσαν
Μια σταλαγματιά βροχής φωτίστηκε
Αγγίχτηκαν σιωπηλά το σθένος με το πάθος
Και ρίχτηκαν στην αγκαλιά « αιώνιας αγάπης »
που ξεδιπλώνει στοχασμούς
στο πέρασμα των χρόνων
Τυλίγεται η μορφή ανάμεσα σε στίχους
Της μοίρας όραμα που χάνεται στα χρόνια
Αίμα στάζει το « γιατί »…Μα περιφρονεί!
Να ξαποστάσει θέλει η γαλήνη της ψυχής
στη μαγική του ποιητή την πέννα
΄΄ΝΗΡΗΙΣ΄΄
……………………………………………………….
« DILEMMAS » NATALIA PAPADOPOULOU
Dim dilemmas
They go out
They are silently longing
crash to be done in thoughtful thoughts
On the horizon the edge
burn in the lie
and beautiful scenes are created, erotic of passion
The forms are canceled!
The bodies bend!
They are imprisoned…
in the infinite sorrow…
But suddenly a different form was engraved
An arrow in the starry sky
The associations of thought flow
Signs spread
mirrors of the soul
And they touched the idol of « eternal life »
Endless barriers seek passion
The streets tell a story
The heavens fell, joined together and went out
A drip of rain lit up
They silently touched the vigor with passion
And they were thrown into the arms of « eternal love »
unfolding reflections
over the years
The form is wrapped between verses
A vision of fate that is lost over the years
Blood drips the « why »… But he despises!
The peace of the soul wants to rest
in the poet’s magic the pen
