TWO POEMS OF MS. PANAGIOTA ZALONI
ATHENS GREECE
Πλάνη
Απρόσιτα παλάτια.
Φωτισμός, στολισμός!
Ο κακός μου ο καιρός.
Μέσα από πλάνη
γεννήθηκε η εικόνα.
Τα μάτια ντυμένα αρετή
είχανε την ανάγκη της.
Πού είναι ο αυτοκράτορας;
Το άσπρο πουκάμισο;
Το άσπρο καπέλο;
Των ματιών μου τα «θέλω»;
Μέσα από πλάνη γεννήθηκαν.
*
Ναυάγιο εσπερινό
Γυναίκας από μετάξι,
Φορτωμένης στολίδια από πετράδια της θάλασσας,
Σκορπίζεται στο κενό…
—-
Error
Πλάνη
Inaccessible palaces
Lighting, decoration!
My bad time
Through error
the picture was born.
The eyes dressed virtue
have its need.
Where is the emperor?
Where is the white shirt?
Where is the white hat?
Where aret the “wants” of my eyes?
They have been born through error.
*
Evening shipwreck
of woman from silk,
Jewels loaded from gems of sea,
Is scattered into the void…
……………………………………
خطأ
القصور المستحيلة
والإضاءة والديكور!
ووقتي السيء ،
من الخطأ
تولد الصورة.
العيون تلبس الفضيلة
وكل ما تحتاجه.
أين الإمبراطور؟
أين القميص الأبيض؟
أين القبعة البيضاء؟
أين « رغبات » في عينيّ؟
لقد ولدت من الخطأ.
*
المساء ، حطام
امرأة من حرير ،
جواهر محملة من لألئ البحر ،
ينتشر في الفراغ …
====
«Εξόδιος»
Η αγάπη που δεν περίμενα…
Την είδα… Το είδατε.
Στις χορδές της, τις νότες μου έπαιξα
μέχρι να λειώσουν… να σπάσουν,
να γίνουνε άχρηστες.
Στον κάδο τώρα της ανακύκλωσης
βουβές κείτονται,
κι η αγάπη κουφάρι αδειανό.
Την «εξόδιο» της ψάλλουν τ’ αστέρια.
Κι εγώ που την είδα,
που την έπαιξα, την τραγούδησα
και την ένοιωσα,
τώρα θρηνώ και γιομίζω
τ’ αυλάκια του σύμπαντος δάκρυα.
«Δάκρυα τ’ αιμάτου» στη θύμηση.
*
Ο Παράδεισός σου, σε κλειστή διαθήκη.
Απόλυτη τραγωδία!
Υπομονή. Κράτησέ την σφιχτά στην παλάμη σου.
*
Κι ο πόνος που θα χωρέσει;
Και, πόσο θα κρατήσει αυτό;
Και πόσο θα κρατήσω εγώ;
—-
“Funeral service”
«Εξόδιος»
The love that I did not expect…
I saw it… You have seen.
In its strings, the notes I played
until to be melt… to break,
to become useless.
In the recycling bin now
silent lie,
and the love empty carcass.
Its “Funeral service” are chanting the stars.
And I, I saw same,
that I have played, I sang
and felt,
and now I lament and fill
the grooves of universe, teardrops.
“Teardrops of blood” in remembrance
*
Your Paradise, in sealed will.
Absolute tragedy!
Patience. Holt It tightly in your palm.
*
And the pain where will fit?
And, how long will be it?
And how long me, I will endure?
Panagiota Zaloni
» الخدمات الجنائزية «
الحب الذي لا أتوقعه …
رأيته … ورايته أنت.
على أوتاره ، تلعب النوتات
حتى تذوب … وتنكسر ،
ليصبح عبثية .
في سلة إعادة التدوير ، الآن
كذبة صامتة ،
والحب يفرغ الذبيحة.
« الخدمة الجنائزية » تهتف بالنجوم.
وأنا .. انا رأيت نفس الاشياء ،
التي لعبتها ، وغنيتها
وشعرت بها ،
أنا ألان اكتب المراثي وأملأ
أخاديد الكون ، بالدموع.
« دموع الدم » في ذكرى
*
جنتك في الإرادة المقيّدة.
و المأساة المطلقة!
الصبر. تضخّم بإحكام في راحة يدك.
*
أين سيكون الألم ؟
وكم سيطول؟
وأنا إلى متى سأتحمل ؟
